Πρώτη επαφή με τις Θετικές Επιστήμες.


Για να διδάξει κάποιος Φυσικές Επιστήμες δεν αρκεί μόνο να έχει τις γνώσεις αλλά πρέπει να έχει και την διάθεση και την δημιουργικότητα που απαιτείται.
Προφανώς πρέπει να λειτουργήσουν συνδυαστικά οι επιστήμες με την γνωστική ψυχολογία, την κοινωνιολογία, την διδακτική και όποιον άλλο κλάδο χρειάζεται για να έχουμε ένα άρτιο αποτέλεσμα που θα είναι χρήσιμο και αποδοτικό για τα παιδιά.

Πολλές μέθοδοι διαπαιδαγώγησης προτείνουν η πρώτη επαφή με την επιστήμη να γίνεται όσο το δυνατόν νωρίτερα, δηλαδή από 2-3 ετών, όταν το παιδί έχει αρχίσει να καταλαβαίνει και να επικοινωνεί με τους γύρω του.

Με την μελέτη των θετικών επιστημών το παιδί ουσιαστικά μελετά τον φυσικό κόσμο και αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω του.

Η μάθηση είναι πιο εύκολη σε αυτές τις ηλικίες όπου κάθε πληροφορία απορροφάται αμέσως και χτίζει μια πολύ καλή βάση δεδομένων για αργότερα.

Το εκπαιδευτικό μοντέλο που χρησιμοποιείται για αυτές τις ηλικίες είναι το παραδοσιακό μοντέλο μεταφοράς της γνώσης με πειράματα επίδειξης, ενώ μεγαλώνοντας θα περάσουμε στο μοντέλο της ανακαλυπτικής μάθησης. 
Βασική διαφορά των δυο μοντέλων αποτελεί το βήμα εισαγωγής της νέας γνώσης,δηλαδή αν θα πούμε κατευθείαν στο παιδί τον λόγο που συμβαίνει αυτό στο πείραμα μας (παραδοσιακό μοντέλο) ή αν θα το παρακινήσουμε να κάνει αυτό υποθέσεις για το τι συμβαίνει (ανακαλυπτικό μοντέλο).
Ακόμα πιο μετά όταν θα ενταχθεί σε μια τάξη θα μιλήσουμε για το μοντέλο της κονστρουκτιβιστικής μάθησης όπου τα παιδιά δουλεύουν σε ομάδες ώστε να κοινωνικοποιηθούν, να ανταλλάξουν απόψεις και μέσω της επιστημονικής διερεύνησης να προχωρήσουν στο πείραμα.



Σύμφωνα λοιπόν με το Παραδοσιακό Μοντέλο Μάθησης θα πρέπει να ακολουθήσουμε τα εξής βήματα:

  1. Πρόλογος.Ξεκινάμε λέγοντας στο παιδί πράγματα γενικά σχετικά με το θέμα που θα αναπτύξουμε. Για παράδειγμα, σε ποιες ερωτήσεις θα απαντήσουμε, ποιο φαινόμενο θα εξηγήσουμε γιατί συμβαίνει κτλπ.
  2. Θεωρία.
    Συνεχίζουμε αναφέροντας τις νέες έννοιες και τους νόμους που θα μας χρειαστούν για την επεξήγηση του φαινομένου.
    Σε πολλές περιπτώσεις πραγματοποιούμε και το αντίστοιχο πείραμα το οποίο είναι ίσως και απαραίτητο για αυτές τις ηλικίες που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν εύκολα έναν προφορικό συλλογισμό αλλά όταν οπτικοποιηθεί γίνεται απολύτως αντιληπτό πιο εύκολα. Εκτελούμε το πείραμα έχοντας φυσικά λάβει υπόψιν τους κανόνες ασφαλείας, πράγμα που το καθιστούμε σαφές και στο παιδί και χρησιμοποιούμε αν είναι αναγκαίο τον κατάλληλο εξοπλισμό όπως παράδειγμα γάντια, γυαλιά και ρούχα.
    Εκτελώντας το πείραμα πρέπει να εξηγούμε συνεχώς τι κάνουμε και γιατί το κάνουμε.
    Μπορούμε να επαναλάβουμε το πείραμα αρκετές φορές καθώς και την εξήγηση του για να είμαστε σίγουροι ότι έχει γίνει αντιληπτό από το παιδί.
    Είναι σημαντικό να τονίσουμε στο παιδί ότι το πείραμα επιβεβαιώνει την θεωρία που προηγήθηκε.
  3. Εφαρμογή.
    Ήρθε η ώρα να δοκιμάσει μόνος του! Αν φυσικά το πείραμα είναι εύκολο και ασφαλές.
    Με την απευθείας επαφή με το πείραμα το παιδί θα αφομοιώσει καλύτερα και την διαδικασία αλλά και την θεωρία πάνω σε αυτό.
    Ακόμα μπορούμε να του ζητήσουμε να μας πει που αλλού θα μπορούσε να εφαρμοστεί αυτή η νέα γνώση.
  4. Αξιολόγηση.
    Ελέγχεται αν όντως το παιδί έχει κατανοήσει τα πράγματα που έπρεπε τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο με κατάλληλες ερωτήσεις.

Το βάπτισμα του πυρός έχει δοθεί και αν έχουν γίνει όλα σωστά το παιδί θα είναι ενθουσιασμένο για τις γνώσεις που απέκτησε, θα προσπαθεί να το μεταφέρει "γιαγιά άκου τι έμαθα!" και θα ανυπομονεί για το επόμενο πείραμα.

Συγχαρητήρια μόλις μυήσατε ακόμα ένα παιδί στον κόσμο της επιστήμης!  

Νεότερη Παλαιότερη